واشینگتن پست: چگونه آلمان با قوانین سختگیرانه حمل سلاح قربانی شد؟+ تصاویر

واشینگتن پست: چگونه آلمان با قوانین سختگیرانه حمل سلاح قربانی شد؟+ تصاویر

واشینگتن پست در گزارشی به عوامل قربانی شدن آلمان پرداخت که سختگیرانه‌ترین قوانین را برای حمل سلاح گرم به اجرا گذاشته است.

 به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان ؛ پایگاه اینترنتی واشینگتن پست در گزارشی به قلم "ریک نواک" نوشت: آلمان در میان کشورهایی قرار دارد که قوانین سختگیرانه‌ای را در ارتباط با حمل سلاح به اجرا گذاشته است. اما این قوانین بازدارنده هم نتوانست از تیراندازی مرگبار روز جمعه بوسیله یک پسر نوجوان 18 ساله در شهر مونیخ جلوگیری کند.

پلیس آلمان اعلام کرد این پسر نوجوان به احتمال زیاد اسلحه خود را از کانال‌های غیرقانونی به دست آورده بود و مجوز حمل و استفاده از آن را نیز در اختیار نداشت. این واقعه برای کشوری که تصور می‌کند همه راه‌ها را برای ورود غیرقانونی سلاح به داخل مرزها مسدود کرده، بسیار ناامیدکننده بوده است. 

"نیلس دوکِت،" کارشناس اسلحه در موسسه صلح "فلمیش" بلژیک، در این باره گفت: آلمان سامانه خوبی برای مالکیت قانونی سلاح راه‌اندازی کرده است؛ اما کانال‌های غیرقانونی قاچاق سلاح برای این کشور مشکلات متعددی بوجود آورده است. میلیون‌ها سلاح غیرقانونی در اروپا وجود دارد و نمی‌توان آمار دقیقی از تعداد واقعی آن ارائه داد.

در پی وقوع دو تیراندازی هولناک در مدارس آلمان که سال‌های 2002 و 2009 رخ داد، قانونگذاران آلمانی موانع بیشتری بر سر راه دسترسی به سلاح وضع کردند. خریداران سلاح که کمتر از 25 سال سن دارند باید پیش از تهیه مجوز حمل سلاح، یک تست روانشناسی را پشت سر بگذارند و در صورت حصول اطمینان از سلامت روح و روان متقاضی، به وی سلاح فروخته می‌شود و گواهینامه مورد نیاز اعطا خواهد شد.

از لحاظ تئوری، موانع زیادی وجود داشت که تیرانداز مونیخ نتواند به سلاح دسترسی پیدا کند. تحقیقات اولیه نشان می‌دهد این جوان از بیماری افسردگی رنج می‌برده و سابق بر این تحت معالجه بالینی قرار داشت. 

تیراندازی‌های زیادی در اروپا بوقوع پیوسته است که ارتباطی با گروه‌های تروریستی نداشتند. استفاده این مهاجمان از سلاح غیرقانونی به این معنا نیست که آنها در ابتدا تلاش نکردند از طریق قانونی سلاح گرم تهیه کنند. 

نیلس دوکِت در ادامه افزود: استفاده مهاجم از یک هفت‌تیر معنادار بوده است. اگر شما بخواهید در اروپا یک سلاح غیرقانونی بخرید باید به سراغ منبع درست آن بروید. برای تفنگ‌هایی با قابلیت بالاتر، نیازمند برقراری ارتباط با گروه‌های جنایتکار مخوف‌تری هستید. مشکل اینجاست که در اروپا پایگاه‌های مجرمانه بسیاری وجود دارد که می‌تواند فرد متقاضی را به سمت منبع اصلی تهیه سلاح هدایت کند و این بزرگترین مشکل کشورهای اروپایی است. اگر سلاح غیرقانونی توانسته است از مرزهای آلمان عبور کند و به دست مهاجم 18 ساله برسد، پس خرید و فروش غیرقانونی اسلحه در مرزهای منطقه شنگن نمی‌تواند کار چندان دشواری باشد.

محدوده منطقه شنگن با رنگ سبز نشان داده شده است

تجارب تلخ اروپا در دو سال اخیر نشان می‌دهد، کشورهای اروپای شرقی به محل مناسبی برای خرید و فروش سلاح غیرقانونی تبدیل شده است. حوزه بالکان نیز در معرض تهدید جدی قرار دارد زیرا در این قسمت از اروپا سابقه جنگ‌های طولانی مدت وجود دارد و هیچ بعید نیست تسلیحات مربوط به آن دوران هنوز در اختیار مردم باشد.

برخی از تسلیحات استفاده شده در تیراندازی ژانویه 2015 در پاریس دارای شناسه‌هایی بودند که نشان می‌داد در اسلواکی به شکل قانونی خریداری شده است. ماجرا از این قرار بود که شناسه‌های کار گذاشته شده در سلاح‌های قانونی بی‌فایده هستند و باندهای تبهکار می‌توانند با خارج کردن آنها و قرار دادنشان بر روی اسلحه‌های غیرقانونی، به خرید و فروش‌های خارج از چارچوب قونونی خود ادامه دهند.

در برخی کشورها مانند انگلیس قوانینی وجود دارد که استفاده از شناسه سلاح‌های از رده خارج را غیرممکن می‌کند. هنوز بسیاری از کشورهای اروپایی حاضر به پیروی از مکانیسم قوانین حمل سلاح انگلیس نیستند و تنوع قوانین در گوشه و کنار قاره سبز، جلوگیری از خرید و فروش اسلحه‌های غیرقانونی را عملا ناممکن کرده است.

زنان قناری؛ زنانی که بیش از ۸۰ درصد سلاح‌های جنگ جهانی اول را ساختند + تصاویر

باشگاه خبرنگاران جوان گزارش می‌دهد؛

زنان قناری؛ زنانی که بیش از ۸۰ درصد سلاح‌های جنگ جهانی اول را ساختند + تصاویر

زنان قناری اشخاصی بودند که در جنگ جهانی اول بمب‌های (TNT) می‌ساختند.

به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ زمانی که در طول جنگ جهانی اول بسیاری از مردها با ترفندهای بسیاری به جبهه‌های جنگ نمی‌رفتند، زنانی بودند که به جای خانه‌داری و مراقبت از همسرانشان، بند پوتین‌هایشان را محکم بستند و راهی جنگ شدند. زنانی که به دختران جزایر قناری معروف شدند و بمب می‌ساختند. کسانی که رنگ پوستشان به علت تماس با مواد شیمیایی زرد شده بود.

زنان قناری نفراتی بودند که در جنگ‌جهانی اول بمب‌های (TNT) می‌ساختند. بیشتر این زنان زندگی معمولی داشتند. آنها خانه‌دار، پرستار و یا کارمند ادارات و شرکت‌ها بودند. کم کم و با شعله‌ور شدن جنگ جهانی اول و رفتن تعداد زیادی از مردان به جنگ، استفاده از زنان در دستور کار قرار گرفت. از زنان به شدت کار کشیده می‌شد و به آنها دستمزد بسیار کمی داده می‌شد.

زنان بیش از ۸۰ درصد سلاح های جنگ جهانی اول را ساختند

زنان مسئول تولید مهمات برای جنگ بودند و با همان مقدار کار نصف حقوق مردان را دریافت می‌کردند. جالب است بدانید که در پایان جنگ بیش از هشتاد درصد سلاح‌ها و مهمات جنگی را زنان تولید می‌کردند. زنانی که در کارخانه‌ها کار می‌کردند کم کم به عروسک خیمه شب بازی معروف شدند. آنها با مواد منفجره بسیار قوی سر و کار داشتند. شرایط آنها بسیار سخت و خطرناک بود و کوچک‌ترین غفلت باعث انفجار مواد می‌شد.

زنان مسئول اجرای کامل برنامه تسلیحاتی دولت‌ها بودند. آنها موظف بودند تا مطمئن شوند تمام مراحل تولید سلاح به درستی پیش می‌رود. زنان با مواد آتش‌زا کار می‌کردند و به قدری سریع در کارهای تولید بمب مهارت پیدا کردند که تصمیم گرفته شد تمای مراحل تولید بمب و سلاح‌های شیمیایی را به زنان بسپارند. متاسفانه کارخانه‌های تولید سلاح زیاد به سلامت زنان اهمیت نمی‌دادند. فقط در برخی کارخانه‌ها زدن ماسک آن هم در برخی مراحل الزامی بود و در بیشتر موارد زنان با لباس‌هایی معمولی مشغول به کار بودند.

زمانی که زنان برای کار در کارخانه‌های بمب‌سازی استخدام می‌شدند، از آنها تست‌های گزینشی شدیدی به عمل می‌آمد تا بتوانند اسرار و رازها را حفظ کنند. به طور واضح به آنها گفته می‌شد که درج اسرار به بیرون، بسیار برای زنان شاغل در آنجا و خانواده‌هایشان گران تمام خواهد شد . زیر پا گذاشتن قوانین مجازات‌های سنگین و زندان به همراه داشت.

چرا زنان قناری زرد می‌شدند

تولیدTNT ماده سمی را به وجود می آورد که پوست و موی زنان را زرد می‌کرد. برخی موارد نیز گزارش شده بود که مواد سمی مو سر زنان را سبز رنگ می‌کرده است. برخی زنان مشکل ناباوری و حتی مشکل تخمدان نیز پیدا می‌کردند.

اثرات جانبی تولید سلاح‌های شیمیایی به همین جا ختم نمی‌شد. بسیاری از زنان دردهای ناحیه قفسه سینه را تجربه می‌کردند. بسیاری از آنها به شدت ضعیف شدند و برخی کودکان ناقص به دنیا می‌آوردند. برخی زنان تمام بدنشان به رنگ زرد درآمده بود. آنها بعد از جنگ کودکانی را به دنیا آوردند که زرد رنگ بودند و به آنها کودکان قناری می‌گفتند. پزشکان می‌گفتند که رنگ زرد کودکان بعد از مدتی از میان می‌رود.

قبل از آغاز جنگ زنان برای وعده ناهار به خانه‌هایشان می‌رفتند، اما در طول جنگ غذا خوردن برای آنها ممنوع شد و دولت‌هایشان برای آنها غذای آماده می‌فرستادند. برخی کارخانه‌ها در حیاط‌شان سبزی و میوه پرورش می‌دادند و به زنان از آنها غذا می‌دادند.

بعد از جنگ بسیاری از زنان شغل خود را از دست دادند. مردانی هم که از جنگ برگشتند بیکار بودند و شرایط برای خانواده‌ها روز به روز سخت‌تر می‌شد. در سال ۱۹۱۹ بیش از ۶۰۰۰۰۰ زن بریتانیایی بیکار بودند. در طول جنگ از هر دو زن یک نفر جان خود را در کارخانه تولید بمب از دست داد. اما تمامی این تلفات تا سال‌ها بعد از جنگ از دید عموم مردم پنهان ماند. این زنان در جنگ فداکاری‌های بسیاری کردند، ولی هیچگاه کسی از آنان یاد نکرد.

روح حاکم بر قراردادهای جدید نفتی به کدام سمت گریزان است؟

روح حاکم بر قراردادهای جدید نفتی به کدام سمت گریزان است؟

جانشین رئیس پژوهشگاه صنعت نفت گفت: موضوع فناوری روح حاکم بر قراردادهای جدید نفتی است و بخش عمده ای از اهداف را پوشش خواهد داد.

امیرعباس حسینی معاون فناوری و امور بین الملل پژوهشگاه صنعت نفت در گفتگو با خبرنگار اقتصاد و انرژی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان  با اشاره به فعالیت های این نهاد در رابطه با مدل جدید قراردادهای نفتی، اظهار داشت: روح حاکم بر قرارداد های جدید کشور، موضوع فناوری است و آن چیزی که در معاونت مهندسی و پژوهشی وزارت نفت انجام و از پژوهشگاه نیز در خصوص آن کمک گرفته شد، تهیه پیوست فناوری برای قراردادهای جدید نفتی بود.

جانشین رئیس پژوهشگاه صنعت نفت در خصوص برخی اشکالات و انتقادات بر بخش های فنی و مهندسی این مدل های جدید قراردادی،گفت: در تنظیم این مدل ها از تجربیات کشورهایی که در الگوهای مدل توسعه فناوری پیشرو بودند در کنار شرایط بومی کشور استفاده و چارچوب تهیه شده، بخش عمده ای از اهداف را پوشش خواهد داد.

وی تاکید کرد: این پیوست که با همکاری یک تیم مشترک بزرگ از مجموعه وزارت نفت، پژوهشگاه نفت، موسسه ازدیاد برداشت، متخصصین توسعه و انتقال فناوری تهیه شده، همه انتظارات در این خصوص را برآورده خواهد کرد.

حسینی در خصوص اصلاحات مدنظر مقام معظم رهبری نیز اظهار داشت: تاکیدات رهبری و شورای فرماندهی بر اجرای اقتصاد مقاومتی در حوزه فناوری بوده و دغدغه وزیر و مجموعه وزارت نفت و شرکت های زیر مجموعه نیز موضوع انتقال فناوری و دانش فنی است که تنها چالش پیش روی این امر مسئله زمان است.

جانشین رئیس پژوهشگاه صنعت نفت در خصوص برخی اختلافات پیش آمده مبنی بر تهیه و تدوین تنها یک مدل از قرارداد و استفاده آن برای همه پروژه ها اظهار داشت:در مبحث فناوری که تخصص پژوهشگاه است، هرمیدانی می تواند قالب انتقال فناوری متفاوتی را تجربه کند و مدل مختص به خود را داشته باشد.

حسینی آینده صنعت نفت را اینگونه توصیف کرد: همت وزارت نفت و تمامی مجموعه ها بر حضور دانشگاه ها در طرح های توسعه میادین است و این اولین باری است که حوزه دانشگاهی  به اینگونه پروژه ها ورود می کند.

وی تشریح کرد:همچنین تمرکز بر توسعه صنایع پایین دستی  یکی از نیاز های اساسی در حال پیگیری است؛ تمام تلاش ها در کاهش زمان رسیدن به تکنولوژی صورت می گیرد تا کشوری که دارای ذخایر نفت و گاز اول دنیاست،در حوزه تکنولوژی و فناوری به رتبه های بالاتری دست پیدا کند که این امر همواره در تاکیدات مقام معظم رهبری آمده است.

این مقام ارشد جامعه پژوهشی صنعت نفت در خصوص گام بعدی این نهاد برای همکاری های آینده با مجامع بین المللی گفت:در حال مذاکره باکشورهای اروپایی و آمریکای شمالی در حوزه بالادستِ شیرین سازی گاز هستیم.

وی در پایان  افزود: کانادا، فرانسه، هلند و آلمان از جمله این کشور ها محسوب می شوند که چارچوب توافق نامه با آنها مباحث زمین شناسی، علوم زمین، توسعه و مطالعات بر روی میدان های مشترک نفت و گاز است.

اسامی جانباختگان حادثه رانندگی جاده چالوس اعلام شد

از سوی پزشکی قانونی؛

اسامی جانباختگان حادثه رانندگی جاده چالوس اعلام شد

اداره کل پزشکی قانونی استان البرز، اسامی 15 قربانی حادثه واژگونی اتوبوس مسافربری در محور چالوس - کرج را اعلام کرد.

به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از اداره کل روابط عمومی سازمان پزشکی قانونی کشور، در حادثه رانندگی که بامداد روز گذشته(شنبه) در محدوده تونل کندوان محور چالوس اتفاق افتاد، 15 نفر از مسافران یک دستگاه اتوبوس مسافربری بر اثر واژگونی اتوبوس جان خود را از دست دادند و 13 نفر نیز مصدوم شدند.

اجساد این قربانیان پس از انتقال به پزشکی قانونی البرز شناسایی و تعیین هویت شد که اسامی آنان به شرح زیر اعلام می شود:

1-    سامان مقدم
2-    مجید احمدی
3-    مجید جمشیدی
4-    یاسر فرجی
5-    بلقیس احمدیان
6-    لیلا نوری نژاد
7-    علی اصغر جعفری
8-    رمضان جعفری سیارستاقی
9-    جعفر جعفری سیارستاقی
10-   مصطفی ازوجی
11-   رحمان رضایی
12-   محمدحسن قاسمی فرد
13-   علی دلفان اباذری
14-   عبدالعلی سلطانی نژاد
15-   ناصر باقری (راننده اتوبوس)

گفتنی است، اجساد تمامی قربانیان پس از شناسایی و صدور جواز دفن به خانواده ها و بازماندگان تحویل داده شده است.
 

پایه گذار "رژیم صهیونیستی" کیست؟ + تصاویر

پایه گذار "رژیم صهیونیستی" کیست؟ + تصاویر

از اواخر قرن 19 میلادی ؛ " هرتزل" به منظور پیگیری ایده "کشور اسرائیل" تلاش کرد تا همه یهودیان جهان را در سرزمین فلسطین دور هم جمع کند.

 به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛  تأسیس سازمان جهانی صهیونیسم (world Zionist Organization) و تشکیل اولین کنگره جهانی آن در بال سوئیس در تاریخ ۲۷ تا ۲۹ آگوست ۱۸۹۷  گام نخست صهیونیست‌ها برای اجرای توطئه‌های صهیونیسم برای برپایی دولتی یهودی در سرزمین فلسطین قلمداد می‌شود. 

پاسخ این سوال  که ایده تشکیل "اسرائیل" در داخل یک کشور مستقل عربی نخستین بار توسط چه کسی ارائه شد، "تئودور هرتزل" است، فردی که در جهان او را با نام " پدر صهیونیسم" می شناسند. 

**تئودور هرتزل کیست؟

تئودور هرتزل  یا هرتسل  متولد سال 1860 میلادی در شهر پست (Pest) مجارستان و در یک خانواده یهودی بود. وی فرزند دوم جانت و جاکوب هرتزل  بود. خانواده آنها به زبان آلمانی تکلم نموده و پایبند به اعتقادات مذهبی نبودند. وی در دوران مدرسه نتوانست در حوزه علوم به موفقیتی نائل آید و بعدها علاقه زیادی به شعر و علوم انسانی نشان داد. این علاقه باعث شد که صاحب یک شغل موفق در حوزه روزنامه‌نگاری شود. "تئودور هرتزل"، دانش‌آموخته رشته حقوق از دانشگاه وین بود. زبان مادری وی، آلمانی و عبری بود.

هرتسل در دوران کودکی و نوجوانی‌اش هیچ علاقه‌ای به معنویات یهودی نداشت. این امر را می‌توان ناشی از پرورش خانوادگی وی دانست زیرا والدین وی هیچ نوع دلبستگی به آداب و رسوم یهودی نداشتند.

مادر وی بیشتر بر سنت انسان گرایانه فرهنگ آلمانی توجه داشت و پسر خود را نیز بر اساس آموزه‌های فرهنگ آلمانی پرورش می‌داد. وی به عنوان یک « پسر یهودی کاملا بی‌ایمان، ضد سنت و سکولار » پرورش یاقت که دین را به کل رد می‌نمود و همیشه با یک « بدبینی تمسخرآمیز » راجع به یهودیت سخن می‌گفت. وی با نگاهی تحقیرآمیز به دین نگاه کرده و آن را پدیده‌ای نامتمدن می‌نامید. به نوشته الون (Elon)، حتی پس از علاقه‌مندی هرتسل به « مسأله یهود » می‌توان رگه‌هایی از خودتحقیری یهودی را در نوشته‌های وی مشاهده نمود.

در سال ۱۸۹۴ میلادی، آلفرد دریفوس، یک سروان یهودی افسر ستاد در ارتش فرانسه، به جرم جاسوسی برای آلمان به محاکمه کشانده شد. ماجرای دریفوس و محاکمه جنجالی او به کمک گزارش‌های مطبوعات و اظهارنظرهای مقامات ارتش فرانسه در مورد یهودیان آن چنان بالا گرفت که روزنامه‌نگاران کشورهای مختلف برای تهیه گزارش به سالن دادگاه کشانده می‌شدند. یکی از این روزنامه‌نگاران، که چندین سال بود به عنوان گزارشگر نشریه اتریشی نویه فرایه پرسه (Neue freie Press) در پاریس اقامت داشت، تئودور هرتسل بود.

در جریان دادگاه، روزنامه‌های فرانسه از «توطئه یهودیان علیه جمهوری فرانسه» نوشته و به حکمی کمتر از اعدام برای «افسر خائن به وطن» راضی نبودند. سرانجام دادگاه نظامی فرانسه، با وجود شواهد، حکم به حبس و تبعید دریفوس به جزایر شیطان در مستعمره گویان فرانسه کرد.

تئودور که به عنوان یک روزنامه‌نگار جریان دادگاه را از نزدیک دنبال می‌کرد، با مشاهده دادگاه و پی بردن به شدت احساسات یهودستیزی در میان افراد جامعه، به این نتیجه رسید که یهودیان باید برای خود کشوری مستقل داشته باشند.

"تئودور هرتزل"  پس از انتشار کتابی تحت عنوان "کشور یهود"، برای رسیدن به این هدف جنبش سیاسی صهیونیست را تاسیس کرد؛ ولی نکته جالب توجه اینست که مکتب صهیونیسم برپایه تفکرات سکولار پایه‌ریزی گردید نه تعالیم تورات و یهودیت، همین پدیده موجب گردید که در زمان حاضر نیز بسیاری از یهودیان جهان در جنبش‌های صهیونیسم حضور نداشته باشند و از آن حمایت ننمایند.

 تشکیل اولین کنگره جهانی آن در بال سوئیس در تاریخ ۲۷ تا ۲۹ آگوست ۱۸۹۷ به ریاست تئودور هرتزل گام نخست صهیونیست‌ها برای اجرای توطئه‌های صهیونیسم برای برپایی دولتی یهودی در سرزمین فلسطین قلمداد می‌شود.
 
هرتزل برای عملی شدن پروژه صهیونیسم بر تماس با دیپلمات‌های کشورهای جهان حریص بود و تلاش می‌کرد که موافقت قدرت‌های بزرگ جهانی به خصوص انگلستان را با این طرح خود جلب کند.
 
با توجه به منافعی که این طرح برای استعمار صلیبی غرب داشت، ‌هرتزل تلاش نمود تا دولت عثمانی را به فروش بخشی از فلسطین به یهودیان و دادن خودمختاری به آن‌ها ـ تحت حاکمیت حکومت عثمانی ـ و اجازه به یهودیان برای مهاجرت به فلسطین اقناع کند.
از اواخر قرن 19 میلادی ؛ تئودور هرتزل" به منظور پیگیری ایده "کشور اسرائیل" که در آن سال ها بیشتر به یک رویا شبیه بود تلاش کرد تا همه یهودیان جهان را در سرزمین فلسطین دور هم جمع کند.


**برای ایجاد "کشور جعلی اسرائیل" ؛ سه کشور فلسطین و قبرس و اوگاندا پیشنهاد شد

برای ایجاد "کشور جعلی اسرائیل" ؛ سه کشور فلسطین و قبرس و اوگاندا پیشنهاد شد که نهایتا با طی شدن یک پروسه در سال 1904 با فشار آمریکا و انگلیس؛  تلاش های گسترده ای برای تشکیل یک کشور جعلی با نام اسرائیل آغاز شد. 

در گفت‏‌وگوى هرتزل با گرینبرگ و چمبرلین در ۲۰مى ۱۹۰۳، گرینبرگ طرح سکونت یهودیان در جزیره قبرس را برجسته کرد، در حالى که چمبرلین پیشنهاد سکونت در اوگاندا را داد، ولى هرتزل آن را نپذیرفت. اما شرایط اروپاى شرقى، هرتزل رامصمم کرد تا ضمن از سرگیرى مذاکرات با دولت بریتانیا، حتى طرح اوگاندا را مدنظر داشته باشد.

 وی  معتقد بود که ایجاد ارتباط عمیق بین سازمان صهیونیستى و دولت بریتانیا ضمن اینکه به قوم یهود رسمیت می بخشد، بر فهم اهداف صهیونیستى تأثیر می‏ گذارد؛ علاوه بر اینکه طرح اوگاندا ممکن است دولت ترکیه را تحت فشار قرار دهد و از این حیث امتیاز بیشترى عاید یهودیان شود. در کنار این طرح در ۵ آگوست ۱۹۰۳ سفرى به روسیه داشت تا در آنجا موقعیت یهودیان در امپراتورى روسیه را آرام کند، و حمایت روسیه را در خصوص دولت عثمانى براى تحقق ایده صهیونیستى در سرزمین فلسطین جلب نماید.

با توجه به اینکه دولت بریتانیا نسبت به اجراى ایده صهیونیستى در اوگاندا نظر مساعد داد و اعلام کرد هیأتى براى شناسایى منطقه به آنجا برود، هرتزل طرح اوگاندا را به کنگره ششم صهیونیستى برد. در این کنگره بیان کرد که طرح اوگاندا هدف اصلى صهیونیسم نیست، بلکه هدف اصلى احیاى سرزمین اسرائیل است. این نکته باعث تحریک نمایندگان به ویژه روس‏ها شد و در آن کنگره تصمیم گرفته شد تا هیأتى به‏ منطقه ‏آفریقاى‏ شرقى برود.

وی ضمن طرح پیشنهادهاى جدید به دولت عثمانى، نسبت به مذاکرات با دولت بریتانیا نیز تأکید می‏‌کرد، که در این مسیر مخالفانى داشت. جریان مخالفان تا آنجا پیش رفتند که طى یک نشست در نوامبر ۱۹۰۳ نماینده ‏اى را نزد او فرستادند و درخواست کردند تا طرح اوگاندا ملغا اعلام شود و فقط فلسطین مورد توجه قرار بگیرد. گرچه در ملاقاتى با شوراى صهیونیست توانست تا حدودى از موج مخالفت‏ها بکاهد، ولی همچنان مخالفت‏‌ها با فراز و فرود ادامه داشت تا اینکه "هرتزل" در سوم جولاى سال  ۱۹۰۴ درگذشت.

هرساله یهودیان "اشکناز" و "سفاردیم" که در سرزمین های اشغالی مستقر هستند این روز سالروز مرگ "تئودور هرتزل" را گرامی می دارند.  جالب تر از آن؛ "هرتزل" قبل از مرگ درخواست کرده بود که پس از تشکیل "اسرائیل" او را به سرزمین های اشغالی منتقل کنند که در سال 1949 و یکسال پس از تشکیل رژیم صهیونیستی این اتفاق افتاد و او به سرزمین های اشغالی منتقل شد.

"هرتزل" که بنیانگذار رژیم صهیونیستی است؛ در 70 سال اخیر باعث شده تا ارتش اسرائیل صدها هزار نفر را در سراسر جهان از بین ببرد و صهیونیست ها ، تروریست های تکفیری داعش و جبهه النصره را به جان مردم بیندازند و میلیون ها نفر را آواره کنند.